Dit dobbelstenenmozaïek is mijn interpretatie van een vermist
werk van Johannes Vermeer. Van de Vermeer is alleen een
vermelding in een veilingcatalogus gebleven; "Daer een
Seigneur zijn handen wast in een doorsiende kamer met
beelden". Dit dobbelstenenmozaïek was goed voor een
finaleplaats in het TV-programma 'De Nieuwe Vermeer'. Het
bijzondere aan dit werk is dat het een complex onderwerp in
een zeer beperkt aantal dobbelstenen weet vast te leggen.
Geheel in de stijl van Vermeer komt het licht van linksboven
en wordt door de compositie de aandacht op het onderwerp
gevestigd. De tijd lijkt even stil te staan. Maar we worden
ook uitgenodigd om vooruit te kijken. Waarom wast de man zijn
handen? Waar is de vrouw op de achtergrond mee bezig?
De diepte in het werk wordt bereikt door te spelen met
contrast. De verschillen in contrast zijn het sterkst bij de
man, waardoor deze bijna uit het beeld lijkt te komen. Bij de
vrouw verloopt het contrast meer geleidelijk. Ze is goed
zichtbaar, maar duidelijk niet het onderwerp van dit werk. De
vrouw op de achtergrond is niet veel meer dan een suggestie.
Door gebruik te maken van patronen van dobbelstenen onstaan
vlakken met licht, schaduw en structuur. Zo komt ook de
achtergrond tot leven.